Geleidbaarheid: Definitie|Vergelijkingen|Metingen|Toepassingen
Elektrische geleidbaarheidis veel meer dan een abstract concept. Het is de fundamentele ruggengraat van onze onderling verbonden wereld, die in stilte alles van stroom voorziet, van de nieuwste elektronische apparaten in uw hand tot de enorme elektriciteitsnetwerken die onze steden verlichten.
Voor ingenieurs, natuurkundigen en materiaalkundigen, of voor iedereen die het gedrag van materie echt wil begrijpen, is het beheersen van geleidbaarheid een absolute noodzaak. Deze diepgaande gids biedt niet alleen een precieze definitie van geleidbaarheid, maar legt ook het cruciale belang ervan bloot, onderzoekt de factoren die het beïnvloeden en belicht de geavanceerde toepassingen ervan in diverse vakgebieden zoals halfgeleiders, materiaalkunde en hernieuwbare energie. Klik om te ontdekken hoe inzicht in deze essentiële eigenschap uw kennis van de elektrische wereld radicaal kan veranderen.
Inhoudsopgave:
2. Factoren die de geleidbaarheid beïnvloeden
4. Hoe meet je geleidbaarheid: vergelijkingen
5. Hulpmiddelen die gebruikt worden om geleidbaarheid te meten
6. Toepassingen van geleidbaarheid
Wat is geleidbaarheid?
Elektrische geleidbaarheid (σ) is een fundamentele fysieke eigenschap die de capaciteit van een materiaal om de stroom van een elektrische stroom te ondersteunen kwantificeertIn wezen bepaalt het hoe gemakkelijk ladingdragers, voornamelijk vrije elektronen in metalen, zich door een substantie kunnen verplaatsen. Deze essentiële eigenschap vormt de solide basis voor talloze toepassingen, van microprocessoren tot gemeentelijke energie-infrastructuur.
Als het wederkerige deel van de geleidbaarheid is de elektrische weerstand (ρ) is de tegenhanger van de stroom. Daarom,lage weerstand komt direct overeen met hoge geleidbaarheidDe standaard internationale eenheid voor deze meting is Siemens per meter (S/m), hoewel millisiemens per centimeter (mS/cm) wordt vaak gebruikt in chemische en milieuanalyses.
Geleidbaarheid versus soortelijke weerstand: geleiders versus isolatoren
Uitzonderlijke geleidbaarheid (σ) duidt materialen aan als geleiders, terwijl een sterke soortelijke weerstand (ρ) ze tot ideale isolatoren maakt. Het sterke contrast in materiaalgeleiding wordt fundamenteel veroorzaakt door de verschillende beschikbaarheid van mobiele ladingsdragers.
Hoge geleidbaarheid (geleiders)
Metalen zoals koper en aluminium vertonen een extreem hoge geleidbaarheid. Dit komt door hun atomaire structuur, die bestaat uit een enorme 'zee' van gemakkelijk verplaatsbare valentie-elektronen die niet sterk gebonden zijn aan individuele atomen. Deze eigenschap maakt ze onmisbaar voor elektrische bedrading, hoogspanningsleidingen en hoogfrequente circuits.
Als u meer wilt weten over de elektrische geleiding van materialen, lees dan het bericht waarin we de elektrische geleiding van alle materialen in uw leven bespreken.
Lage geleidbaarheid (isolatoren)
Materialen zoals rubber, glas en keramiek staan bekend als isolatoren. Ze hebben weinig tot geen vrije elektronen en bieden daardoor sterke weerstand tegen de doorgang van elektrische stroom. Deze eigenschap maakt ze essentieel voor veiligheid, isolatie en het voorkomen van kortsluiting in alle elektrische systemen.
Factoren die de geleidbaarheid beïnvloeden
Elektrische geleidbaarheid is een fundamentele materiaaleigenschap, maar in tegenstelling tot een veelvoorkomende misvatting is het geen vaste constante. Het vermogen van een materiaal om elektrische stroom te geleiden kan diepgaand en voorspelbaar worden beïnvloed door externe omgevingsvariabelen en nauwkeurige samenstellingstechnieken. Inzicht in deze factoren vormt de basis van moderne elektronica, sensortechnologie en energietechnologieën:
1. Hoe externe factoren de geleidbaarheid beïnvloeden
De directe omgeving van het materiaal oefent aanzienlijke controle uit over de mobiliteit van zijn ladingdragers (meestal elektronen of gaten). Laten we deze in detail bekijken:
1. Thermische effecten: de impact van temperatuur
Temperatuur is misschien wel de meest universele parameter voor elektrische weerstand en geleidbaarheid.
Voor de overgrote meerderheid van de zuivere metalen geldt:geleidbaarheid neemt af naarmate de temperatuur stijgtDe thermische energie zorgt ervoor dat de atomen van het metaal (het kristalrooster) met een grotere amplitude trillen, en als gevolg daarvan verhogen deze versterkte roostertrillingen (of fononen) de frequentie van de verstrooiing, waardoor de soepele stroom van valentie-elektronen effectief wordt belemmerd. Dit fenomeen verklaart waarom oververhitte draden tot vermogensverlies leiden.
Omgekeerd neemt in halfgeleiders en isolatoren de geleidbaarheid dramatisch toe met stijgende temperatuur. De toegevoegde thermische energie exciteert elektronen vanuit de valentieband over de bandgap naar de geleidingsband, waardoor een groter aantal mobiele ladingsdragers ontstaat en de soortelijke weerstand aanzienlijk afneemt.
2. Mechanische spanning: de rol van druk en rek
Door mechanische druk toe te passen, kunnen de atomaire afstand en de kristalstructuur van een materiaal veranderen, wat op zijn beurt de geleidbaarheid beïnvloedt. Dit is een belangrijk verschijnsel bij piëzoresistieve sensoren.
In sommige materialen zorgt de druk ervoor dat de atomen dichter bij elkaar komen, waardoor de overlapping van elektronenorbitalen groter wordt en ladingdragers zich gemakkelijker kunnen verplaatsen, wat de geleidbaarheid vergroot.
In materialen zoals silicium kunnen uitrekken (trekspanning) of samendrukken (drukspanning) de elektronenenergiebanden herschikken, waardoor de effectieve massa en mobiliteit van de ladingsdragers verandert. Dit precieze effect wordt benut in rekstrookjes en druktransducers.
2. Hoe onzuiverheden de geleidbaarheid beïnvloeden
Op het gebied van de vastestoffysica en de micro-elektronica wordt de ultieme controle over elektrische eigenschappen bereikt door compositietechniek, voornamelijk door middel van doping.
Doping is de zeer gecontroleerde introductie van sporen van specifieke onzuiverheidsatomen (meestal gemeten in deeltjes per miljoen) in een zeer zuiver, intrinsiek basismateriaal, zoals silicium of germanium.
Bij dit proces verandert niet alleen de geleidbaarheid, maar worden ook het type en de concentratie van de dragerstof in het materiaal fundamenteel aangepast om het voorspelbare, asymmetrische elektrische gedrag te creëren dat nodig is voor computergebruik:
N-type doping (negatief)
Door een element met meer valentie-elektronen (bijv. fosfor of arseen, die er 5 hebben) te introduceren dan het oorspronkelijke materiaal (bijv. silicium, dat er 4 heeft). Het extra elektron wordt gemakkelijk aan de geleidingsband afgegeven, waardoor het elektron de primaire ladingsdrager wordt.
P-type doping (positief)
Door een element met minder valentie-elektronen te introduceren (bijvoorbeeld boor of gallium, die er 3 hebben), ontstaat er een elektronenvacature, oftewel een 'gat', dat fungeert als een positieve ladingsdrager.
Het vermogen om geleiding nauwkeurig te regelen door middel van doping is de motor van het digitale tijdperk:
Voor halfgeleiderapparaten wordt het gebruikt omp-nknooppunten, de actieve delen van diodes en transistoren, die de stroom slechts in één richting doorlaten en die dienen als de belangrijkste schakelelementen in geïntegreerde schakelingen (IC's).
Voor thermo-elektrische apparaten is geleidingsvermogencontrole van cruciaal belang om een evenwicht te vinden tussen de behoefte aan goede elektrische geleiding (om lading te verplaatsen) en slechte thermische geleiding (om een temperatuurgradiënt te handhaven) in materialen die worden gebruikt voor energieopwekking en koeling.
Vanuit het perspectief van geavanceerde sensortechnologie kunnen materialen worden gedoteerd of chemisch gemodificeerd om chemiresistors te creëren. De geleidbaarheid hiervan verandert drastisch wanneer deze zich binden aan specifieke gassen of moleculen. Dit vormt de basis voor uiterst gevoelige chemische sensoren.
Het begrijpen en nauwkeurig beheersen van geleidbaarheid blijft van cruciaal belang voor de ontwikkeling van technologieën van de volgende generatie, het garanderen van optimale prestaties en het maximaliseren van de efficiëntie in vrijwel elke sector van wetenschap en techniek.
Geleidbaarheidseenheden
De standaard SI-eenheid voor geleidbaarheid is Siemens per meter (S/m). In de meeste industriële en laboratoriumomgevingen is Siemens per centimeter (S/cm) echter de meest gebruikte basiseenheid. Omdat geleidbaarheidswaarden vele ordes van grootte kunnen beslaan, worden metingen meestal uitgedrukt met behulp van voorvoegsels:
1. microSiemens per centimeter (mS/cm) wordt gebruikt voor vloeistoffen met een lage geleidbaarheid, zoals gedeïoniseerd water of water verkregen door omgekeerde osmose (RO).
2. milliSiemens per centimeter (mS/cm) is gebruikelijk voor kraanwater, proceswater of brakwateroplossingen(1 mS/cm = 1.000 μS/cm).
3. deciSiemens per meter (dS/m) wordt vaak gebruikt in de landbouw en is gelijk aan mS/cm (1 dS/m = 1 mS/cm).
Hoe meet je geleidbaarheid: vergelijkingen
AgeleidbaarheidsmeterMeet de geleidbaarheid niet rechtstreeks. In plaats daarvan meet het de geleidbaarheid (in Siemens) en berekent het de geleidbaarheid vervolgens met behulp van een sensorspecifieke celconstante (K). Deze constante (met de eenheid cm)-1) is een fysieke eigenschap van de geometrie van de sensor. De kernberekening van het instrument is:
Geleidbaarheid (S/cm) = Gemeten geleidbaarheid (S) × celconstante (K, in cm⁻¹)
De methode die voor deze meting wordt gebruikt, is afhankelijk van de toepassing. De meest gebruikte methode is contactsensoren (potentiometrische sensoren), die gebruikmaken van elektroden (vaak grafiet of roestvrij staal) die in direct contact staan met de vloeistof. Een eenvoudig ontwerp met twee elektroden is effectief voor toepassingen met een lage geleidbaarheid, zoals zuiver water. Geavanceerder is een ontwerp met vier elektroden.elektrodesensorenvoorzienhebben een hoge nauwkeurigheid over een veel breder bereik en zijn minder gevoelig voor fouten door matige elektrodevervuiling.
Voor agressieve, corrosieve of sterk geleidende oplossingen waarbij elektroden zouden vervuilen of corroderen, komen inductieve (toroïdale) sensoren in beeld. Deze contactloze sensoren zijn voorzien van twee draadgewonden spoelen, ingekapseld in een duurzaam polymeer. Eén spoel induceert een elektrische stroomlus in de oplossing en de tweede spoel meet de grootte van deze stroom, die recht evenredig is met de geleidbaarheid van de vloeistof. Dit ontwerp is extreem robuust omdat er geen metalen onderdelen aan het proces worden blootgesteld.
Metingen van geleidbaarheid en temperatuur
Geleidbaarheidsmetingen zijn sterk afhankelijk van de temperatuur. Naarmate de temperatuur van een vloeistof stijgt, worden de ionen mobieler, waardoor de gemeten geleidbaarheid toeneemt (vaak met ~2% per °C). Om ervoor te zorgen dat de metingen nauwkeurig en vergelijkbaar zijn, moeten ze worden genormaliseerd naar een standaardreferentietemperatuur, die universeel wordt gebruikt.25°C.
Moderne geleidbaarheidsmeters voeren deze correctie automatisch uit met behulp van eengeïntegreerdtemperatuursensorDit proces, bekend als Automatische Temperatuurcompensatie (ATC), past een correctiealgoritme toe (zoals de lineaire formuleG 25 = G_t/[1+α(T-25)]) om de geleidbaarheid te rapporteren alsof deze bij 25°C is gemeten.
Waar:
G₂₅= Gecorrigeerde geleidbaarheid bij 25°C;
G_t= Ruwe geleidbaarheid gemeten bij de procestemperatuurT;
T= De gemeten procestemperatuur (in °C);
α (alfa)= De temperatuurcoëfficiënt van de oplossing (bijv. 0,0191 of 1,91%/°C voor NaCl-oplossingen).
Meet geleidbaarheid met de wet van Ohm
De wet van Ohm, een hoeksteen van de elektrotechniek, biedt een praktisch kader voor het kwantificeren van de elektrische geleidbaarheid (σ) van een materiaal. Dit principestelt de directe correlatie vast tussen spanning (V), stroom (I) en weerstand (R)Door deze wet uit te breiden naar de fysieke geometrie van een materiaal, kan de intrinsieke geleidbaarheid ervan worden afgeleid.
De eerste stap is het toepassen van de wet van Ohm (R = V/I) op een specifiek materiaalmonster. Dit vereist twee nauwkeurige metingen: de spanning die over het monster wordt aangelegd en de stroom die erdoorheen vloeit. De verhouding van deze twee waarden levert de totale elektrische weerstand van het monster op. Deze berekende weerstand is echter specifiek voor de grootte en vorm van dat monster. Om deze waarde te normaliseren en de inherente geleidbaarheid van het materiaal te bepalen, moet men rekening houden met de fysieke afmetingen.
De twee kritische geometrische factoren zijn de lengte (L) en de dwarsdoorsnede (A) van het monster. Deze elementen worden geïntegreerd in één formule: σ = L / (R^A).
Deze vergelijking vertaalt de meetbare, extrinsieke eigenschap van weerstand effectief naar de fundamentele, intrinsieke eigenschap van geleidbaarheid. Het is cruciaal om te beseffen dat de nauwkeurigheid van de uiteindelijke berekening direct afhankelijk is van de kwaliteit van de initiële gegevens. Eventuele experimentele fouten bij het meten van V, I, L of A zullen de validiteit van de berekende geleidbaarheid in gevaar brengen.
Hulpmiddelen voor het meten van geleidbaarheid
In industriële procesbesturing, waterzuivering en chemische productie is elektrische geleidbaarheid niet zomaar een passieve meting; het is een cruciale controleparameter. Het verkrijgen van nauwkeurige, herhaalbare gegevens is niet mogelijk met één universeel instrument. Het vereist de bouw van een compleet, op elkaar afgestemd systeem waarbij elke component voor een specifieke taak wordt geselecteerd.
Een robuust geleidingssysteem bestaat uit twee hoofdonderdelen: de controller (de hersenen) en de sensor (de zintuigen). Beide onderdelen moeten worden ondersteund door een goede kalibratie en compensatie.
1. De kern: de geleidbaarheidsregelaar
Het centrale knooppunt van het systeem isdeonlinegeleidbaarheidsregelaar, die veel meer doet dan alleen een waarde weergeven. Deze controller fungeert als het "brein" en voedt de sensor, verwerkt het ruwe signaal en maakt de data bruikbaar. De belangrijkste functies zijn onder andere:
① Automatische temperatuurcompensatie (ATC)
Geleidbaarheid is zeer gevoelig voor temperatuur. Een industriële controller, zoals deSUP-TDS210-Bof dehoge precisieSUP-EC8.0, maakt gebruik van een geïntegreerd temperatuurelement om elke meting automatisch terug te corrigeren naar de 25°C-norm. Dit is essentieel voor de nauwkeurigheid.
② Uitgangen en alarmen
Deze units vertalen de meting naar een 4-20mA-signaal voor een PLC of activeren relais voor alarmen en de besturing van doseerpompen.
③ Kalibratie-interface
De controller is geconfigureerd met een software-interface om regelmatig eenvoudige kalibraties uit te voeren.
2. De juiste sensor selecteren
Het meest kritische aspect is de keuze die u maakt met betrekking tot de sensor (of sonde), aangezien de technologie ervan moet aansluiten bij de eigenschappen van uw vloeistof. Het gebruik van de verkeerde sensor is de belangrijkste oorzaak van meetfouten.
Voor zuiver water en RO-systemen (lage geleidbaarheid)
Voor toepassingen zoals omgekeerde osmose, gedeïoniseerd water of ketelvoedingswater bevat de vloeistof zeer weinig ionen. Hier is een geleidbaarheidssensor met twee elektroden (zoalsdeSUP-TDS7001) is de ideale keuzetomeeteenheidde geleidbaarheid van waterHet ontwerp biedt een hoge gevoeligheid en nauwkeurigheid bij deze lage geleidbaarheidsniveaus.
Voor algemeen gebruik en afvalwater (middelhoge tot hoge geleidbaarheid)
In vuile oplossingen, met zwevende vaste stoffen of met een breed meetbereik (zoals afvalwater, leidingwater of milieumonitoring), zijn sensoren gevoelig voor vervuiling. In zo'n geval is een geleidbaarheidssensor met vier elektroden, zoalsdeSUP-TDS7002 is de betere oplossing. Dit ontwerp heeft minder last van afzettingen op de elektrodeoppervlakken en biedt een veel bredere, stabielere en betrouwbaardere meting onder wisselende omstandigheden.
Voor agressieve chemicaliën en slurries (agressief en hoge geleidbaarheid)
Bij het meten van agressieve media, zoals zuren, basen of schurende slurries, zullen traditionele metalen elektroden corroderen en snel kapotgaan. De oplossing is een contactloze inductieve (toroïdale) geleidbaarheidssensor zoalsdeSUP-TDS6012Opstelling. Deze sensor maakt gebruik van twee ingekapselde spoelen om een stroom in de vloeistof te induceren en te meten zonder dat enig deel van de sensor deze raakt. Dit maakt hem vrijwel immuun voor corrosie, vervuiling en slijtage.
3. Het proces: het garanderen van nauwkeurigheid op de lange termijn
De betrouwbaarheid van het systeem wordt gehandhaafd door één cruciaal proces: kalibratie. Een controller en sensor, hoe geavanceerd ook, moeten worden gecontroleerd aan de hand van eenbekendreferentieoplossing(een geleidbaarheidsstandaard) om de nauwkeurigheid te garanderen. Dit proces compenseert eventuele kleine sensorafwijkingen of vervuiling in de loop van de tijd. Een goede controller, zoalsdeSUP-TDS210-C, maakt dit een eenvoudige, menugestuurde procedure.
Nauwkeurige geleidbaarheidsmeting is een kwestie van slim systeemontwerp. Hiervoor is een intelligente controller nodig met sensortechnologie die speciaal is ontwikkeld voor uw specifieke toepassing.
Welk materiaal is het beste om elektriciteit te geleiden?
Het beste materiaal voor elektriciteitsgeleiding is zuiver zilver (Ag), dat de hoogste elektrische geleidbaarheid van alle elementen heeft. De hoge kosten en de neiging tot aantasting (oxidatie) beperken echter de brede toepassing ervan. Voor de meeste praktische toepassingen is koper (Cu) de standaard, omdat het de op één na beste geleidbaarheid biedt tegen veel lagere kosten en zeer ductiel is, waardoor het ideaal is voor bedrading, motoren en transformatoren.
Goud (Au) is daarentegen, ondanks dat het minder geleidend is dan zowel zilver als koper, van cruciaal belang in elektronica voor gevoelige laagspanningscontacten, omdat het een superieure corrosiebestendigheid (chemische inertheid) bezit, wat signaalverslechtering op de lange termijn voorkomt.
Ten slotte wordt aluminium (Al) gebruikt voor hoogspanningsleidingen over lange afstanden, omdat het lichtere gewicht en de lagere kosten aanzienlijke voordelen bieden, ondanks de lagere geleidbaarheid per volume vergeleken met koper.
Toepassingen van geleidbaarheid
Elektrische geleidbaarheid is het intrinsieke vermogen van een materiaal om elektrische stroom door te geven en is een fundamentele eigenschap die technologie aanstuurt. De toepassing ervan omvat alles van grootschalige energie-infrastructuur tot micro-elektronica en omgevingsmonitoring. Hieronder vindt u de belangrijkste toepassingen waarbij deze eigenschap essentieel is:
Energie, elektronica en productie
Hoge geleidbaarheid vormt de basis van onze elektrische wereld, terwijl gecontroleerde geleidbaarheid cruciaal is voor industriële processen.
Krachtoverbrenging en bedrading
Hooggeleidende materialen zoals koper en aluminium zijn de standaard voor elektrische bedrading en langeafstandsleidingen. Hun lage weerstand minimaliseert de I2R (Joule) warmteverliezen, zorgen voor een efficiënte energieoverdracht.
Elektronica en halfgeleiders
Op microniveau vormen geleidende sporen op printplaten (PCB's) en connectoren de signaalpaden. In halfgeleiders wordt de geleidbaarheid van silicium nauwkeurig gemanipuleerd (gedopeerd) om transistoren te creëren, de basis van alle moderne geïntegreerde schakelingen.
Elektrochemie
Dit vakgebied is gebaseerd op de ionische geleidbaarheid van elektrolyten. Dit principe vormt de motor voor batterijen, brandstofcellen en industriële processen zoals galvaniseren, metaalraffinage en de productie van chloor.
Composietmaterialen
Geleidende vulstoffen (zoals koolstof- of metaalvezels) worden aan polymeren toegevoegd om composieten met specifieke elektrische eigenschappen te creëren. Deze worden gebruikt voor elektromagnetische afscherming (EMI) ter bescherming van gevoelige apparaten en voor bescherming tegen elektrostatische ontlading (ESD) in de productie.
Monitoring, meting en diagnostiek
Het meten van geleidbaarheid is net zo belangrijk als de eigenschap zelf en vormt een krachtig analytisch hulpmiddel.
Waterkwaliteit en milieumonitoring
Geleidbaarheidsmeting is een primaire methode voor het beoordelen van de zuiverheid en het zoutgehalte van water. Aangezien opgeloste ionische vaste stoffen (TDS) de geleidbaarheid direct verhogen, sensoren worden gebruikt om drinkwater te monitoren,beherenafvalwaterbehandelingen de bodemgezondheid in de landbouw beoordelen.
Medische diagnostiek
Het menselijk lichaam functioneert op bio-elektrische signalen. Medische technologieën zoals elektrocardiografie (ECG) en elektro-encefalografie (EEG) werken door de minuscule elektrische stroompjes te meten die door ionen in het lichaam worden geleid, wat de diagnose van hart- en neurologische aandoeningen mogelijk maakt.
Procesregelsensoren
In chemischeEnvoedselproductieGeleidbaarheidssensoren worden gebruikt om processen in realtime te monitoren. Ze kunnen concentratieveranderingen detecteren, grensvlakken tussen verschillende vloeistoffen identificeren (bijvoorbeeld in CIP-systemen) of waarschuwen voor onzuiverheden en verontreinigingen.
Veelgestelde vragen
Vraag 1: Wat is het verschil tussen geleidbaarheid en soortelijke weerstand?
A: Geleidbaarheid (σ) is het vermogen van een materiaal om elektrische stroom door te laten, gemeten in Siemens per meter (S/m). Weerstand (ρ) is het vermogen om stroom tegen te houden, gemeten in ohmmeters (Ω⋅m). Het zijn directe wiskundige reciproque waarden (σ=1/ρ).
Vraag 2: Waarom hebben metalen een hoge geleidbaarheid?
A: Metalen maken gebruik van metaalbindingen, waarbij valentie-elektronen niet aan één enkel atoom gebonden zijn. Dit vormt een gedelokaliseerde "zee van elektronen" die vrij door het materiaal beweegt en gemakkelijk een stroom opwekt wanneer er spanning op wordt gezet.
V3: Kan geleidbaarheid worden veranderd?
A: Ja, geleidbaarheid is zeer gevoelig voor externe omstandigheden. De meest voorkomende factoren zijn temperatuur (stijgende temperaturen verlagen de geleidbaarheid in metalen, maar verhogen deze in water) en de aanwezigheid van onzuiverheden (die de elektronenstroom in metalen verstoren of ionen aan water toevoegen).
Vraag 4: Waarom zijn materialen als rubber en glas goede isolatoren?
A: Deze materialen hebben sterke covalente of ionische bindingen waarbij alle valentie-elektronen stevig vastgehouden worden. Omdat er geen vrije elektronen zijn om te bewegen, kunnen ze geen elektrische stroom ondersteunen. Dit staat bekend als een zeer grote "energiebandkloof".
V5: Hoe wordt geleidbaarheid in water gemeten?
A: Een meter meet de ionengeleidbaarheid van opgeloste zouten. De sonde zet een wisselspanning op het water, waardoor opgeloste ionen (zoals Na+ of Cl−) in beweging komen en een stroom creëren. De meter meet deze stroom, corrigeert automatisch voor de temperatuur en gebruikt de "celconstante" van de sensor om de uiteindelijke waarde te rapporteren (meestal in μS/cm).
Plaatsingstijd: 24-10-2025