Welke basiskennis moet men beheersen bij het gebruik van een geleidbaarheidsmeter? Ten eerste genereert de meter, om elektrodepolarisatie te voorkomen, een zeer stabiel sinussignaal en voert dit toe op de elektrode. De stroom die door de elektrode loopt, is evenredig met de geleidbaarheid van de gemeten oplossing. Nadat de meter de stroom van een hoogohmige operationele versterker heeft omgezet in een spanningssignaal, wordt na programmagestuurde signaalversterking, fasegevoelige detectie en filtering het potentiaalsignaal verkregen dat de geleidbaarheid weerspiegelt; de microprocessor schakelt via de schakelaar om afwisselend het temperatuursignaal en het geleidbaarheidssignaal te bemonsteren. Na berekening en temperatuurcompensatie wordt de gemeten oplossing verkregen bij 25 °C. De geleidbaarheidswaarde op dat moment en de temperatuurwaarde op dat moment.
Het elektrische veld dat de ionen in de gemeten oplossing laat bewegen, wordt gegenereerd door de twee elektroden die in direct contact staan met de oplossing. Het paar meetelektroden moet gemaakt zijn van chemisch bestendige materialen. In de praktijk worden vaak materialen zoals titanium gebruikt. De meetelektrode, bestaande uit twee elektroden, wordt de Kohlrausch-elektrode genoemd.
Het meten van geleidbaarheid moet twee aspecten verduidelijken. Ten eerste de geleidbaarheid van de oplossing en ten tweede de geometrische verhouding van 1/A in de oplossing. De geleidbaarheid kan worden bepaald door stroom en spanning te meten. Dit meetprincipe wordt toegepast in moderne meetinstrumenten met directe weergave.
En K=L/A
A——De effectieve plaat van de meetelektrode
L——De afstand tussen de twee platen
De waarde hiervan wordt de celconstante genoemd. Bij een uniform elektrisch veld tussen de elektroden kan de elektrodeconstante worden berekend met behulp van geometrische afmetingen. Wanneer twee vierkante platen met een oppervlakte van 1 cm² 1 cm van elkaar worden gescheiden om een elektrode te vormen, is de constante van deze elektrode K = 1 cm-1. Als de geleidbaarheidswaarde G = 1000 μS, gemeten met dit paar elektroden, dan is de geleidbaarheid van de geteste oplossing K = 1000 μS/cm.
Onder normale omstandigheden vormt de elektrode vaak een gedeeltelijk niet-uniform elektrisch veld. In dit geval moet de celconstante worden bepaald met een standaardoplossing. Standaardoplossingen gebruiken doorgaans KCl-oplossing. Dit komt doordat de geleidbaarheid van KCl zeer stabiel en nauwkeurig is bij verschillende temperaturen en concentraties. De geleidbaarheid van een KCl-oplossing van 0,1 mol/l bij 25 °C is 12,88 mS/CM.
Het zogenaamde niet-uniforme elektrische veld (ook wel strooiveld of lekveld genoemd) heeft geen constante, maar is afhankelijk van het type en de concentratie van ionen. Een zuivere strooiveldelektrode is daarom de slechtste elektrode en kan niet voldoen aan de eisen van een breed meetbereik met één kalibratie.
2. Wat is het toepassingsgebied van de geleidbaarheidsmeter?
Toepassingsgebieden: Het kan op grote schaal worden gebruikt bij continue bewaking van geleidbaarheidswaarden in oplossingen zoals thermische energie, chemische meststoffen, metallurgie, milieubescherming, farmaceutische producten, biochemicaliën, voedsel en kraanwater.
3.Wat is de celconstante van de geleidbaarheidsmeter?
Volgens de formule K=S/G kan de celconstante K worden verkregen door de geleidbaarheid G van de geleidbaarheidselektrode te meten in een bepaalde concentratie KCL-oplossing. Op dat moment is de geleidbaarheid S van de KCL-oplossing bekend.
De elektrodeconstante van de geleidbaarheidssensor beschrijft nauwkeurig de geometrische eigenschappen van de twee elektroden van de sensor. Het is de verhouding van de lengte van het monster in het kritieke gebied tussen de twee elektroden. Het heeft direct invloed op de gevoeligheid en nauwkeurigheid van de meting. Het meten van monsters met een lage geleidbaarheid vereist lage celconstanten. Het meten van monsters met een hoge geleidbaarheid vereist hoge celconstanten. Het meetinstrument moet de celconstante van de aangesloten geleidbaarheidssensor kennen en de meetwaarden dienovereenkomstig aanpassen.
4. Wat zijn de celconstanten van de geleidbaarheidsmeter?
De geleidbaarheidselektrode met twee elektroden is momenteel het meest gebruikte type geleidbaarheidselektrode in China. De experimentele structuur van de geleidbaarheidselektrode met twee elektroden bestaat uit het sinteren van twee platinaplaten op twee parallelle glasplaten of de binnenwand van een ronde glazen buis om de platinaplaat aan te passen. Oppervlakte en afstand kunnen worden omgezet in geleidbaarheidselektroden met verschillende constante waarden. Meestal zijn er K=1, K=5, K=10 en andere typen.
Het principe van de geleidbaarheidsmeter is erg belangrijk. Bij de keuze van een product moet u ook een goede fabrikant kiezen.
Plaatsingstijd: 15-12-2021